Isabel II

Dende moi xove mostro un temperamento sexual moi activo. O primero home que inaugurou a súa lista persoal foi o xeneral Serrano, ou como ela o chamaba 'o xeneral bonito'. Pero o máis important era encontrarle marido a Isabel, e o único canditato que lle quedou foi un primo, fillo da infanta Luisa Carlota, a súa tía, este chamabase Francisco de Asís. Del dician que tiña tantos amantes varones, como tiña Isabel.

Pasó de ser el símbolo de los liberales frente a los absolutistas, a la “deshonra de España”, la imagen de la frivolidad y el desenfreno, fomentada por los partidarios de la “Gloriosa”, la revolución liberal de 1868.

Fue así como Isabel comenzó a tener hijos con sus amantes. Francisco hizo a su vez un excelente negocio. No dijo esta boca es mía, reconocía los hijos, pero por cada retoño que nacía recibía un millón de reales por presentarlos en la corte. 

Oficialmente, Isabel II de Borbón y Francisco tuvieron doce hijos, de los que sólo sobrevivieron cinco. Uno de ellos, el que sería el rey Alfonso XII.

Os soupiñas

Banda de ladróns perfectament organizada que se mantivo durante anos roubando, extorsionando e mesmo secuestrando aos habitantes de Ferrolterra.

Chgou a contar con 135 membros entre elas moitas persoas respetables e con negocios legais como seu líder, o rico comrciante Mnauel de la Cruz.

Os membros da banda teñen xornal fixo e pensión para as viuvas. Na primavera de 1832 chega a Ferrol co coronel Zumalacarregui.

Organizará un operativo que conseguirá a detencion de máis de 40 membros da banda, incluído o seu xefe.

A historia de esta banda de delincuencia remóntase a sinxela entrada dos 100.000 fillos de San Luis en Ferrol no ano 1823, o que provocou unha miseria total para o pobo ferrolán.

Para o colmo en 1925, Ferrol perdeu a categoría d capital departamental que pasa a depender de Cadiz. Isto provoca un estado de miseria aínda maior, e, sumándolle a ineficacia do poder, a corrupcion xeralizada e a relaxacion da disciplina nas forzas armadas, a situacion de delincuencia descontrolada era case inebitable.

Con esta situación de escandalosa delincuencia surxen numerosas bandas de crime organizafo, entre elas, os Soupiñas.

A maioría dos asesinos en serie, foron personas intelixentes que vivían dunha forma normal, ata que algo lles cambiou a vida, pois ben, este foi o caso de Manuel Blanco Romasanta.  

Romasanta era unha persoa normal, tal vez a sua apariencia era de persoa aniñada e transmitía tenrura, gañabase a vida traballando de sastre, pero un día a súa muller morreu e él decidiu facerse vendedor ambulante, recorrendose as vilas de Galiza expoñendo os seus productos.

Según os documentos, Romasanta dicía que sufría dun maleficio que o facía transformarse en lobo. Matou a 13 personas, utilizando dentes e unllas para acabar coas suas vidas e cos seus restos. Utilizaba o unto das persoas que mataba para vendelo como un dos seus productos.

Máis tarde aclarou que o que sufría era unha enfermedad, pero se decidiu que non se podía condear a un reo cunha soa acusación, sendo ademáis a do propio acusado. Finalmente, foi condeado a cadena perpetua, e se supon que morreu no carcere, pero existen algunas. Alguns médicos da época quixeron hipnotizalo  pero non se lles concedeu o seu desexo.

Eu creo que debeu de ser un home moi interesante, pero este non foi o único caso de asesinos que utilizaban o unto das suas victimas para vendelos. 

Salix

A cascara do salgueiro, tambien chamado salix, é moi coñecido polas suas propiedades medicinais. Posúe na súa cáscara unha sustancia, que una vez no corpo se transforma no intestino en diferentes sustancias, entre elas, o ácido acetilsalicílico, esto foi descuberto por F. Hoffman en 1897. As primeiras veces utilizabase só para a dor de cabeza ou a febre, pero co tempo foronse descubriendo máis, por exemplo, evitan a formacion de trombos, que son a principal causa dos infartos. Antigamente era moi utilizado por as curandeiras. Existen moitos tipos de salgueiros,  cada un ten propiedades e funcions diferentes, como o salgueiro branco que polo seu contido en salicina utilizabanse como tonicos ou sedantes.