O Santo Grial é a copa usada por Xesucristo na Última Cena. Hai varias leyendas sobre isto. Por exemplo, Xesús xa resucitado se lle aparece a Xosé para entregarlle o Grial e ordenarle que o leve a isla de Britania. Seguindo esta tradición, autores posteriores contan que o mesmo Xosé usou o cadiz para recoller o sangue de Cristo e que, máis tarde en Britania, estableceu unha dinastía de guardiáns para mantenerlo a salvo e escondido. A búsqueda do Santo Grial é un importante elemento nas historias relacionadas co Rey Arturo onde se combinan a tradición cristiana con antiguos mitos celtas referidos a un caldeiro divino.

Outras lendas se entrecruzan coas relativas as distintas copas antigas que se consideran o santo Grial.

Aínda que ten un claro simbolismo cristiano, no se explica en que consiste o Grial. Xa que se considera mas importante a hostia consagrasa do catolicismo que o recipiente en sí.

O arte medieval

As funcións do arte medieval eran distintas aos do mundo clásico:

·         Non existe o concepto de arte como fin en sí mesmo o da beleza como único obxetivo do artista.

·         O carácter é básicamente funcional.

·         Unha ofrenda a Deus, aos santos ou aos difuntos, polo que non se dudaba da lexitimidade dos adornos nas igrexas.

·         A súa función pedagóxica era explicar os dogmas da Igrexa.

·         Era unha afirmación do poder da igrexa e a vez daqueles que podían encargar obras de arte

Os movementos artisticos:

-O arte paleocristián: cubre o período dende o século III ata o inicio do arte bizantino.

-Arte bizantino: Durante o período iconoclastía, a grande maioría dos icónos doi destruída, tan so sobreviviron algúns exemplos. Considerase a arte más refinada da Edade Media en términos de calidade do material e habilidade, coa producción centrada en Constantinopla. O logro supremo do arte bizantino foron os frescos monumentais e mosaicos dentro das igrexas

-O arte islámico: Ademais da producción arquitectónica, cubre unha ampla variedade de artesanías.

O vasalaxe.

Hoxe era o día, ese día que estiven agardando tanto tempo. Por fin ía a conseguir as terras que merezo polas miñas fazañas. Estaba chegando ya coa miña muller e fixos ao lugar onde quedara co señor mentres repasaba mentalmente o pasos a seguir no meu vasalaxe, como por exemplo as palabras que teño que dicir, o meu axonlleandomento e o conxunto de materiais que teño que coller como símbolo da aceptación das miñas terras.

Eu sempre fun  nobre, como era o meu pai e o meu avó, pero eu quero o meu recoñecemento, uns campesiños que traballen para min y facerme rico cos seus impostos.A cambio, o único que teño que facer e protexelos dos perigos que acechan por estas terras e coa axuda dos meus soldados, iso é moi fácil

A peste no medievo.

Eu chegaba do colexio, nas rúas quedaba xa pouca xente coa que encontrarse, todos encontrábanse nas súas casas. Algúns portas  estaban marcadas dun cor vermello intenso, eu no sabía o que significaba aquilo e cando intentaba preguntarlle aso meus pais sobre eso, eles evitaban o tema. Ía una semana dende que todo o pobo comezase a actuar de esa forma tan estraña, e nalgunhas ocasiones os nosos veciños chamaban a porta pedindo axuda, pero os meus pais, nunca lles abrían.

Entrei na miña casa e vin a miña nai con xesto de preocupación, según parecía, o meu irmán pequeno, comezara a ter febre unhas horas antes de que eu chegase. Fun a súa habitación, para ver como se atopaba. Cando abrín a porta, o vin alí acoutado, a expresión do seu rostro era de cansancio. Acerqueime e lle dín un bico e ao retirarlle o pelo lo pescozo, me pareceu ver unha manchiña de cor marrón, pero non lle din máis importancia.

O único que recordo dos seguintes días eran as mágoas de miña nai e a desesperación do meu pai. Enseguida mandáronme a vivir coa miña tía, que vivía nun pobo cercano e me prometeron que nos veríamos pronto. Fai xa un mes de todo isto e eu sigo sen ter noticias dos meus pais e a miña tía non me deixa regresar, pero non estou preocupada, os meus pais sempre cumpren as súas promesas.